Καθώς οι τεχνολογίες ‘εικονικής πραγματικότητας’ παρέχουν ολοένα και πιο εύχρηστα εργαλεία τα οποία υποστηρίζουν την δημιουργία ψηφιακών χώρων, η σύνθεση VR κόσμων με στόχο την εμβύθιση σε εμπειρίες όπου το ουτοπικό και το δυνητικό συγχωνεύονται με το πραγματικό και το ρεαλιστικό γίνεται ολοένα πιο εφικτή. Τέτοιοι ψηφιακοί χώροι αφορούν συχνά εμπειρίες παιχνιδιού και μάθησης μέσω αφηγημάτων και αλληλεπιδράσεων που έλκουν την παιδική ηλικία. Προς αυτή την κατεύθυνση η υλοποίηση ενός εικονικού χώρου και των αντικειμένων που περικλείει υποστηρίζεται άμεσα από τον τρόπο που η αφήγηση ενός σύνθετου υλικού και κοινωνικού χώρου (φυσικό περιβάλλον, ιστορία, πλοκή, χαρακτήρες, αντικείμενα, δράσεις) επιτελείται και οργανώνει τη σχεδίαση ως ολότητα. Το παράδειγμα ‘ζώα στο πλανήτη σχημάτων’ αποτελεί απόπειρα μιας διαδραστικής αφήγησης με εργαλεία VR η οποία εμπνέεται από θέματα παιδικής λογοτεχνίας και επιστημονικής φαντασίας δημιουργώντας έτσι διασυνδέσεις μεταξύ νέων και παραδοσιακών αφηγηματικών μέσων. Το παρόν κείμενο –ορμώμενο από το παραπάνω VR παράδειγμα- συζητά ζητήματα σχεδιασμού που αφορούν την εργαλειοποίηση της σχέσης αφήγηση-διάδραση ως όχημα για ένα παιχνίδι μάθησης.