Η παρούσα έρευνα εξετάζει τη μαθηματική δραστηριότητα μαθητών ΕΠΑΛ κατά τον προγραμματισμό ψηφιακών μοντέλων για τρισδιάστατη εκτύπωση, υπό το πρίσμα της ενσώματης μαθηματικής σκέψης. Βασιζόμενη στη θεωρία της ενσώματης εργαλειοποίησης (Embodied Instrumentation) διερευνά πώς η σωματική δράση, η αλληλεπίδραση με ψηφιακά εργαλεία και η κατασκευαστική διαδικασία εμπλουτίζουν τη μαθηματική νοηματοδότηση. Μέσω μιας ποιοτικής εμπειρικής έρευνας, μελετάται πώς οι μαθητές αναπτύσσουν ενσώματα σχήματα σκέψης και στρατηγικές κατά τη δημιουργία φυσικών μοντέλων. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν το ρόλο των εργαλείων στη διευκόλυνση της μετάβασης από τις αφηρημένες νοητικές, μαθηματικές και χωρικές διεργασίες, στις σωματικές εκφράσεις/δράσεις, και αντίστροφα. Συμβάλλει τόσο στη διδακτική των μαθηματικών με ψηφιακά εργαλεία όσο και στη συζήτηση σχετικά με την ενσώματη μάθηση, προτείνοντας ότι η ενσωμάτωση της 3D μοντελοποίησης και του προγραμματισμού, καθώς και η εισαγωγή νέων εννοιολογικών πεδίων, όπως αυτό της Εγγραψιμότητας, μπορεί να κομίσουν πρόσθετα παιδαγωγικά οφέλη.