Το άρθρο παρουσιάζει μια μελέτη περίπτωσης για την ενσωμάτωση εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης σε σχολική μονάδα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, εστιάζοντας στον ψηφιακό μετασχηματισμό και τις επιπτώσεις του, στο διδακτικό έργο και τη μαθησιακή διαδικασία. Η μεθοδολογία δεν στηρίζεται μόνο σε θεωρητική ανάλυση και ανασκόπηση σύγχρονης βιβλιογραφίας, με έμφαση στον ρόλο της ηγεσίας, της ψηφιακής επάρκειας των εκπαιδευτικών και της συνεργασίας εντός της σχολικής κοινότητας αλλά και σε ποσοτική έρευνα της ίδιας της σχολικής μονάδας καταγράφοντας τις αντιλήψεις του προσωπικού της. Στόχος είναι η μελέτη αντιλήψεων σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη στην εκπαίδευση και τον ηγετικό ρόλο του διευθυντή στον ψηφιακό μετασχηματισμό. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η επιτυχής μετάβαση στον ψηφιακό μετασχηματισμό απαιτεί νέες μορφές ηγεσίας και επαγγελματικής ανάπτυξης, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να υποστηρίξει την εξατομίκευση της μάθησης. Τελικά, επισημαίνεται η ανάγκη για συνεχή επιμόρφωση και στρατηγική συνεργασία, ώστε να διασφαλιστεί η βιώσιμη ενσωμάτωση της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική πράξη.