Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) για σκοπούς διαμορφωτικής αξιολόγησης εστιάζοντας στη χρήση της για την παροχή ανατροφοδότησης. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζει και συζητά τρεις βασικές προκλήσεις που σχετίζονται με τον χρόνο παροχής της ανατροφοδότησης, την πηγή της ανατροφοδότησης και την αυτορρυθμιζόμενη μάθηση. Για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, προτείνεται η διεπιστημονική συνεργασία ειδικών της τεχνολογίας και της εκπαίδευσης, ώστε η ανατροφοδότηση που παράγεται από την ΤΝ να συμβαδίζει με τις βέλτιστες παιδαγωγικές και μαθησιακές αρχές. Επιπροσθέτως, υποστηρίζει τη σημασία της ανάπτυξης των μετα-γνωστικών δεξιοτήτων και των στρατηγικών μάθησης, ώστε να μάθουν οι μαθητές/τριες να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά τα εργαλεία ΤΝ για να υποστηρίζουν τη μάθησή τους.