Η εξάπλωση της ψηφιακής τεχνολογίας έχει διαμορφώσει νέα πεδία κοινωνικής αλληλεπίδρασης, με το cyberbullying να αναδεικνύεται σε κρίσιμο ζήτημα, ιδίως για εφήβους/ες με ήπια νοητική αναπηρία. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση των γνώσεων, εμπειριών και στρατηγικών διαχείρισης που αναπτύσσουν οι έφηβοι/ες απέναντι στο φαινόμενο. Η μελέτη βασίστηκε σε ποιοτική μεθοδολογία, με ημι-δομημένες συνεντεύξεις σε 30 μαθητές/τριες ηλικίας 12-15 ετών με διάγνωση ήπιας νοητικής αναπηρίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 63% των συμμετεχόντων/ουσών γνώριζε τον όρο cyberbullying, το 27% είχε υπάρξει θύμα και το 40% παρατηρητής/τρια ή γνώστης/τρια σχετικού περιστατικού. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ασαφής εννοιολογική κατανόηση και δυσκολία στη διαχείριση, ενώ το 70% των θυμάτων δεν ανέφερε το περιστατικό σε ενήλικα. Τα ευρήματα αναδεικνύουν την ανάγκη ανάπτυξης στοχευμένων παρεμβάσεων πρόληψης και υποστήριξης, μέσω κατάλληλα προσαρμοσμένων εκπαιδευτικών πρακτικών που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της συγκεκριμένης ομάδας μαθητών/τριών.