Η σχεδίαση και αξιοποίηση της Παραγωγικής Τεχνητής Νοημοσύνης (GenAI ή ΠΤΝ) στην εκπαίδευση, και ειδικότερα των διαλογικών ψηφιακών βοηθών, οικοδομεί πάνω σε δεκαετίες εμπειρίας και έρευνας αλλά αναδεικνύεται σήμερα σε σημαντικό ερευνητικό πεδίο χάρη στα πλεονεκτήματά της σε ό,τι αφορά την αποδοτικότητα (efficiency), την επεκτασιμότητα (scalability), καθώς και την ευρεία διαθεσιμότητα της τεχνολογίας στους τελικούς χρήστες. Ωστόσο, παραμένει ζητούμενο το κατά πόσο η χρήση της οδηγεί σε θετικά μαθησιακά αποτελέσματα, ιδίως σε σχέση με γνωστικές και μεταγνωστικές λειτουργίες, αλλά και με την επιστημολογική εποπτεία (epistemic agency) και αυτονομία των εκπαιδευόμενων. Από την άλλη πλευρά, η συζήτηση για το ζήτημα "μέσο ή μέθοδος" έχει αναζωπυρωθεί: η αποτελεσματικότητα των ψηφιακών βοηθών (μέσο) εξαρτάται τόσο από τα ιδιαίτερα τεχνολογικά χαρακτηριστικά τους όσο και από τον παιδαγωγικό σχεδιασμό (μέθοδος). Η ανθρωποκεντρική προσέγγιση σχεδιασμού και ιδιαίτερα ο σχεδιασμός με βάση τις αξίες (Value-Sensitive Design), μπορεί να προσφέρει μια αποδοτική οδό για την ενσωμάτωση ψηφιακών βοηθών ΠΤΝ σε μαθησιακά περιβάλλοντα. Ζητούμενο είναι η σχεδίαση των κατάλληλων ψηφιακών βοηθών και εκπαιδευτικών σεναρίων που ενδυναμώνουν εκπαιδευόμενους και εκπαιδευτικούς, υποστηρίζοντας την εποπτεία και αυτονομία τους, και προωθώντας την ενεργό μάθηση, την κριτική σκέψη και τη δημιουργικότητα. Αυτή η στρογγυλή τράπεζα συγκεντρώνει πολλαπλές προοπτικές από την εθνική και διεθνή επιστημονική εμπειρία που κομίζουν οι συμμετέχοντες, με στόχους (1) να συμβάλει σε μια βαθύτερη κατανόηση της δυναμικής των ανθρωποκεντρικών προσεγγίσεων στην εποχή των ψηφιακών βοηθών και (2) να προτείνει έναν οδικό χάρτη που να οδηγεί στην απάντηση διλημμάτων και στην ανάπτυξη καλών πρακτικών για την ενσωμάτωσή τους στην εκπαίδευση λαμβάνοντας υπόψη ζητήματα ηθικής, εμπιστοσύνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και παιδαγωγικής.