Η παρούσα εργασία διερευνά τη διασταύρωση των πολιτικών πιστοποίησης, των υβριδικών επαγγελματικών ταυτοτήτων και της ψηφιακής αυτό-απόδοσης μέσω των εμπειριών καλλιτεχνών-εκπαιδευτικών. Χρησιμοποιώντας την ψηφιακή εθνογραφία ως μέθοδο και κριτικό φακό, εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα άτομα προσανατολίζονται και αμφισβητούν τις θεσμικές μορφές επαγγελματικής αναγνώρισης. Αν και η πιστοποίηση θεωρείται συχνά ως ένας ουδέτερος μηχανισμός, η μελέτη αποκαλύπτει την εμπλοκή της με δομές εξουσίας που ευνοούν συγκεκριμένα συστήματα γνώσης, αισθητική και παιδαγωγική εξουσία. Αναλύοντας περιεχόμενο από το Instagram, το TikTok και το YouTube, η έρευνα επισημαίνει τις στρατηγικές απόδοσης που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες-εκπαιδευτικοί για να εκφράσουν τους διπλούς ρόλους και τις πολιτικές τους θέσεις. Εισάγει, επίσης, την έννοια της "οριζόντιας πιστοποίησης", όπου η συμμετοχή της κοινότητας λειτουργεί ως μια εναλλακτική μορφή νομιμότητας. Το άρθρο καλεί για μια ευρύτερη κατανόηση της αναγνώρισης στις τέχνες και την εκπαίδευση, η οποία βασίζεται σε σχεσιακές, εμπειρικές και κοινοτικές μορφές επικύρωσης.