H παρούσα εργασία διερευνά τις απόψεις των φιλολόγων για τη λειτουργικότητα της ενσωμάτωσης της Ψηφιακής Αφήγησης στη διδασκαλία Παραγωγής Λόγου, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Λύκειο. Πραγματοποιήθηκαν δύο μελέτες, μια ανώνυμη ποσοτική (ερωτηματολόγιο) και μια ποιοτική (εστιασμένη ομάδα εργασίας). Η πρώτη, απευθυνόμενη σε 237 διδάσκοντες/ουσες του μαθήματος στο Λύκειο, διερευνά τις μεθόδους διδασκαλίας που αξιοποιούν, τον βαθμό εξοικείωσής τους με την έννοια και την εφαρμογή της Ψηφιακής Αφήγησης, τις απόψεις τους για τη διδακτική συνεισφορά της και την πρόθεσή τους να την ενσωματώσουν στη διδασκαλία τους. Η δεύτερη απευθύνεται σε μια πενταμελή ομάδα φιλολόγων και διερευνά την άποψή τους για τις τέσσερις ψηφιακές ιστορίες, τον βαθμό σύνδεσης των ψηφιακών ιστοριών με τη διδακτέα ύλη και τη φιλοσοφία του Προγράμματος Σπουδών, τη συμβολή των ψηφιακών ιστοριών στη νοηματοδότηση εννοιών και στην ενεργητική συμμετοχή των μαθητών/τριων στο μάθημα και τέλος, την πρόθεσή τους να τις αξιοποιήσουν και να τις προτείνουν σε άλλους/ες συναδέλφους ως διδακτική μεθοδολογία.